ഒരു ജിംനെഷിയം വീരഗാഥ ഭാഗം 1
"ഇന്നു ചെസ്റ്റ് നു അടിക്കാം. നാളെ തോളിനു. മറ്റന്നാള്‍ ബൈസെപ്സ്. അങ്ങനെ ഓരോ ദിവസം ഓരോ ഭാഗം വ്യായാമം ചെയ്യണം !"
ഓഹോ !! അപ്പൊ അങ്ങനെയാണ് കാര്യങ്ങള്‍. ഓരോ ദിവസവും ഓരോ ഭാഗം പഞ്ചര്‍ ആക്കാന്‍ ആണ് മാസ്റ്ററുടെ പ്ലാന്‍.
പ്രദീപ് അടുത്ത് കണ്ട മിസ്റ്റര്‍ യുനിവേര്സിന്റെ ഒരു പടം ചൂണ്ടി കാണിച്ചോണ്ട് ഒരു ചോദ്യം, "മാസ്റ്റര്‍, ഇതു പോലെ മസില്‍ ഉണ്ടാക്കാന്‍ എത്ര ദിവസം ജിമ്മില്‍ വരണം?" മാസ്റ്റര്‍ അവനെ ഒന്നു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. ഞാനാണെങ്കില്‍ ചിരി വന്നത് അടക്കിപ്പിടിചോണ്ട് നില്കുന്നു.
"രണ്ടുപേരും കൊള്ളാമല്ലോ. ആദ്യ ദിവസം തന്നെ ഇമ്മാതിരി സംശയങ്ങള്‍!!കിടക്കെടാ ഇവിടെ!"
ക്ഷീണം കൂടുതല്‍ ആയിരുന്നതിനാല്‍ പ്രദീപ് ഉടന്‍ തന്നെ ചാടി കേറി കിടന്നു. "അപ്പൊ പൊക്കി തുടങ്ങിക്കോ"
ന്ഹെ ? അപ്പൊ റെസ്റ്റ് എടുക്കാന്‍ അല്ലെ കിടക്കാന്‍ പറഞ്ഞെ ? മാസ്റ്റര്‍ അവന്റെ രണ്ടു കൈയും പിടിച്ചു മുകളില്‍ ഉള്ള കമ്പിയില്‍ വെച്ചു. എന്നിട്ട് ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ വെയിറ്റ് ഇട്ടു. അത് അവന് ചുമ്മാ പൊക്കി. വെയിറ്റ് കൂട്ടുന്നു. പ്രദീപ് കഷ്ടപെടുന്നു ! അവസാനം ഒരു മീഡിയം വെയിറ്റ് സെറ്റ് ചെയ്തിട്ട് മാസ്റ്റര്‍ പോവുന്നു. പോവാന്‍ നേരം ഇതും കൂടി പറയുന്നു : "മറക്കേണ്ട... 4 സെറ്റ് !! "
ഈ പ്രക്രിയയെ ബെഞ്ച്‌ പ്രസ് എന്ന് പറയും. അങ്ങനെ പ്രദീപ് ത്രിശങ്കു സ്വര്‍ഗം കാണുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ കുത്തിയിരുന്ന് കാറ്റു കൊള്ളുന്നു. പിന്നെ അവന് കാറ്റു കൊള്ളുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ സ്വര്‍ഗം കാണുന്നു. അതില്‍ നാല് സെറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഉടനെ അടുത്ത ഉപകരണത്തിലേക്ക്. അതും വളരെ സിമ്പിള്‍. ഇരുന്നു കൊണ്ടു കൈഅടിക്കുന്ന പോലത്തെ ആക്ഷന്‍. കൂടെ കുറച്ചു വെയിറ്റ് കൈയിന്റെ ഒപ്പം തള്ളണം എന്ന് മാത്രം. പിന്നെ രണ്ടു തുഴ ഉപയോഗിച്ചു വള്ളം തുഴയുന്നത് പോലെ ഒരു വ്യായാമം. അതിലും വെയിറ്റ് ഉണ്ട്.
അങ്ങനെ സെറ്റ് എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ നെഞ്ചത്ത് അടിച്ച് കരഞ്ഞത് മാതിരി ഒരു ഇഫക്ട്. വിയര്‍ത്തു കുളിച്ചു നനഞ്ഞ കോഴികളെ പോലെ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചു തരാനുള്ള സന്മനസ്സു പോലും ആ ദുഷ്ടന്‍ കാണിച്ചില്ല. ആകപ്പാടെ ഇങ്ങനെ ഒരു ഉപദേശം മാത്രം : "ഫുഡ് ഒക്കെ നല്ലോണം കഴിക്കണം. പിന്നെ നാളെ മറക്കാതെ വന്നോണം !"
ലാത്തി ചാര്‍ജിനിടക്ക് കപ്പലണ്ടി വില്‍ക്കാന്‍ പോയവന്റെ അവസ്ഥയില്‍ ആയി ഞങ്ങള്‍. ശരീരം മൊത്തം നല്ല വേദന. എങ്ങനെയൊക്കെയോ റൂമില്‍ തിരിച്ചെത്തി കട്ടിലില്‍ കിടന്നത് മാത്രം ഓര്മ ഉണ്ട്. രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ ഉറക്കം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എല്ലാം ഓക്കേ ആയി. എന്നാല്‍ പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ ആണ് ആഫ്ടര്‍ എഫ്ഫെക്ട്സ് മനസ്സിലാക്കിയത്‌. കൈ ഒന്നും അനക്കാന്‍ വയ്യ. പക്ഷെ എന്നാലും നമ്മള്‍ ജിമ്മില്‍ പോയി. ഒരു കൊലചിരിയോടെ മാസ്റ്റര്‍ ഞങ്ങള്‍ സ്വാഗതം ചെയ്തു.
"വരൂ മക്കളെ .... വാമപ്പ് തുടങ്ങിക്കൊളു ... അത് കഴിഞ്ഞു തോളിനു അടിച്ച് തുടങ്ങാം"
വാമപ്പ് എന്തൊക്കെയോ ചെയ്തു. പുഷ് അപ് ഒന്നും എടുക്കാന്‍ വയ്യ. പിന്നെ എടുക്കുന്നത് പോലെ അഭിനയിച്ചു. വാമപ്പ് പെട്ടെന്ന് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മാസ്റെര്‍ക്ക് സംശയം തോന്നി. പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ അവസ്ഥ കണ്ടപ്പോള്‍ പുള്ളിക്കാരന്‍ കൂടുതല്‍ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല.
"ദേ... ആ കമ്പിയില്‍ പിടിച്ചു തൂങ്ങിക്കെ !" ഇപ്പ്രാവശ്യം എന്നെ നോക്കിയിട്ടായിരുന്നു ആജ്ഞ. അനുസരിക്കാതെ നിവര്‍ത്തിയില്ല. ഒറ്റച്ചാട്ടത്തിനു കമ്പിയില്‍ പിടിച്ചു തൂങ്ങി. എന്റെ കഴിവില്‍ എനിക്ക് തന്നെ അഭിമാനം തോന്നി. അങ്ങനെ കമ്പിയില്‍ ടാര്സനെ പോലെ തൂങ്ങിയാടിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ മാസ്റെരിനെ നോക്കി. അങ്ങേരുടെ മുഖത്ത് 'ഇവനാരെടാ' എന്നൊരു ഭാവം. പ്രദീപിന്റെ മുഖത്ത് കാഴ്ച ബന്ഗ്ലാവില്‍ കുരങ്ങനെ നോക്കുന്ന പോലെ ഒരു എക്ഷ്പ്രെസ്ശന്. ഒരു പഴം കൈയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്ങില്‍ അവന് അത് എനിക്ക് എറിഞ്ഞു തരുമെന്നു വരെ തോന്നി. 'ഇപ്പൊ ഞാന്‍, അടുത്തത് നീയാടാ !' , ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ കരുതി.
"തൂങ്ങിയാടാതെ പൊങ്ങാന്‍ നോക്കെടാ" മാസ്റ്റര്‍ അലറി. അപ്പൊ തൂങ്ങികിടക്കല്‍ അല്ലായിരുന്നോ വ്യായാമം. ഞാന്‍ സര്‍വശക്തിയും എടുത്തു പൊങ്ങാന്‍ ശ്രമിച്ചു. പൊങ്ങി !! ഒരു 3 cm പൊങ്ങി. വീണ്ടും ശ്രമിച്ചു. രക്ഷയില്ല. എല്ലുകള്‍ നുരുങ്ങുന്നു. ഞരമ്പുകള്‍ പിണയുന്നു. കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നു. പ്രദീപോ ചിരിക്കുന്നു. അവസാനം തോല്‍വി സമ്മതിച്ചു ഞാന്‍ കിംഗ്‌ കോങ്ങ് കെട്ടിടത്തിനു മുകളില്‍ നിന്നും തളര്‍ന്നു വീഴുന്നത് പോലെ വീഴുന്നു. മാസ്റ്റര്‍ നിസഹായനായി തലകുലുക്കി. അടുത്തത് പ്രദീപിന്റെ തൂങ്ങിയാട്ടം. സംഭവം എല്ലാം പഴയത് പോലെ തന്നെ. കുറ്റം പറയരുതല്ലോ. അവന് കുറെ ശ്രമിച്ചു. ശരീരം വില്ല് പോലെ വളയുന്നത്‌ അല്ലാതെ നോ പ്രോഗ്രസ്സ്. അവസാനം നടു ഉളുക്കും എന്നൊരു അവസ്ഥ വന്നപ്പോള്‍ അവനും തെങ്ങകൊല വീഴുന്നത് പോലെ വീണു.
"കൈ ഒട്ടും സ്ട്രോങ്ങ്‌ അല്ല. അത് കൊണ്ടു ഇതു നിങ്ങള്‍ പതുക്കെ ചെയ്താല്‍ മതി. തല്‍കാലം ബാക്കി മഷീനില്‍ ഒക്കെ പോയി ചെയ്യ് "
ഞങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ പോലെ മഷീനുമായി മല്‍പിടുത്തം തുടങ്ങുന്നു. വലിയ വെയ്ത്യാസം ഒന്നുമില്ല. ഇന്നലെ നെഞ്ച് കലങ്ങിയെങ്കില്‍ ഇന്നു തോള് ഉളുക്കുന്നു. അങ്ങനെ അന്നത്തെ അഭ്യാസവും കഴിഞ്ഞു . അപ്പര്‍ ബോഡി മുഴുവന്‍ പഞ്ചര്‍ ആയി ഞങ്ങള്‍ വിട വാങ്ങുന്നു.
മൂന്നാം ദിവസം ഞങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം സഫലം ആവുന്നു. മാസ്റ്റര്‍ ടംബെല്ല്സ് തരുന്നു. ആദ്യം 3 kg പൊക്കി തുടങ്ങി. അത് ഒരു പത്തു തവണ ആയപ്പോള്‍ പിന്നെ പൊങ്ങുന്നില്ല. ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം ഒരു വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചു. പിന്നെ ആരും കാണാതെ പോയി 2 kg എടുത്തു. അത് ഒരു 15 തവണ ആയപ്പോള്‍ വീണ്ടും പണിമുടക്ക്‌. അങ്ങനെ മൂന്നാമത്തെ സെറ്റ് ചെയ്യാന്‍ 1 kg എടുക്കുന്നു. അത് പത്തു പോലും തികയ്ക്കാന്‍ വയ്യ. അപ്പോള്‍ ലാസ്റ്റ് സെറ്റ് ചെയ്യാന്‍ വേണ്ടി അര കിലോ ഉണ്ടോ എന്ന് അന്വേഷിച്ചു നമ്മള്‍ ജിം മുഴുവന്‍ കറങ്ങി. നോട് ഫൌണ്ട് !!
"ഇങ്ങനെ പോയാല്‍ നമ്മള്‍ ആപ്പിള്‍ ഉം ഓറഞ്ചും ഒക്കെ കൊണ്ടു വരേണ്ടി വരും!" പ്രദീപ് ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.
" അത് നല്ല ഐഡിയ. വ്യായാമത്തിന്റെ കൂടെ ഫ്രൂത്സ് നല്ല കോമ്പിനെഷനാ " ഞാന്‍ അനുകൂലിച്ചു.
"ഞാന്‍ കഴിക്കാന്‍ വേണ്ടി കൊണ്ടു വരുന്ന കാര്യമല്ല പറഞ്ഞെ. അവസാനത്തെ സെറ്റ് രണ്ടു ആപ്പിള്‍ ഒരു കമ്പില്‍ കുത്തി ടംബെല്‍ ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് ചെയ്യുന്ന കാര്യമാ ! ചെയ്തു കഴിഞ്ഞിട്ട് നമുക്കു ആപ്പിള്‍ തിന്നുകയും ചെയ്യാം "പ്രദീപ് വ്യക്തമാക്കി.
ഇതിനൊക്കെ ഞാന്‍ എന്ത് മറുപടി പറയാന്‍ ?ഇപ്പോള്‍ ഒരു കിലോ ആപ്പിളിന് എത്രയാ വില എന്ന് ചോദിക്കണോ ?
ഇനി ലോവര്‍ ബോഡി ഔട്ട് ഓഫ് സര്‍വീസ് ആക്കാന്‍ പരീക്ഷണങ്ങള്‍ തുടങ്ങാം എന്ന് വിചാരിച്ചു പിറ്റേ ദിവസം കാലിനു അടിച്ച് തുടങ്ങി. സിറ്റ് അപ്പ്സ് കുറച്ചു എടുത്തപ്പോള്‍ തന്നെ കാല് ഹര്‍ത്താല്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു.പിന്നെ ഇരുന്നും കിടന്നും കാലാട്ടുക എന്ന സിമ്പിള്‍ കാര്യങ്ങള്‍ മാത്രം. കൂടെ ഒരു അഞ്ചോ പത്തോ കിലോ വെയിറ്റ് ചേര്ത്തു ആട്ടണമെന്ന് മാത്രം. എന്നാല്‍ ഞങ്ങളുടെ നല്ല ജീവന്‍ പോയത് വേറൊരു സംഭവം ചെയ്തപ്പോള്‍ മാത്രം ആണ്. തറയില്‍ പോക്കാച്ചി തവള ദൈസേക്ഷന് കിടക്കുന്നത് പോലെ കിടന്നോണ്ടു വെയിറ്റ് ചവിട്ടി ഉയര്‍ത്തണം. അത് ഒരു നാല് സെറ്റ് കഴിഞപ്പോള്‍ കാലൊക്കെ റബ്ബര്‍ പോലെ ആയി. ജിമ്മില്‍ നിന്നു പടിയിറങ്ങിയത് കുഞ്ഞിക്കൂനന്‍ സ്റ്റൈലില്‍ ആയിരുന്നു. കാലൊക്കെ മരവിച്ചു അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ ഒഴുകിയാരുന്നു നമ്മള്‍ റൂമിലെത്തിയത്.
ജിമ്മുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു സംഭവം കൂടി പറഞ്ഞിട്ട് കഥ അവസാനിപ്പിക്കാം. ഒരു ദിവസം രാവിലെ ഞങ്ങള്‍ ജിമ്മില്‍ നിന്നു ഒടിഞ്ഞു മടങ്ങി വരുന്നു. അപ്പോള്‍ പ്രദീപിന് ചായ കുടിക്കാന്‍ ആഗ്രഹം. രാവിലെ ചായ കുടിച്ചാലുള്ള ഭവിഷ്യതുകളെ ഓര്ത്തു ഞാന്‍ കുടിച്ചില്ല. പ്രദീപ് അടുത്തുള്ള ചായകടയില്‍ നിന്നു കുടിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്റെ ഊഹം തെറ്റിയില്ല. അവന്റെ നടത്തത്തിനു സ്പീഡ് കൂടുന്നു.
"എടാ... പതുക്കെ പോടാ..!!" ഞാന്‍ വിളിച്ചു കൂവി.
പ്രദീപ് ഇത്ര മാത്രം പറഞ്ഞു, "നിന്നാല്‍ പ്രശ്നമാടാ... ഞാന്‍ പോവുന്നു !!"
പിന്നെ ഒരു ഓട്ടം ആയിരുന്നു. മിഷന്‍ ഇമ്പോസ്സിബിള്‍ 2 ലെ ടോം ക്രുയിസിനെ പോലെ , ഉയിരിന്‍ ഉയിരെയിലെ സൂര്യയെ പോലെ ഒരു രക്ഷയുമില്ലാത്ത ഓട്ടം. ബാക്ക്ഗ്രൌണ്ട് മുസിക്കിന്റെ കുറവ് മാത്രമെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ഞാന്‍ പതുക്കെ നടന്ന് വീട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോ പ്രദീപ് ബാത്‌റൂമില്‍ നിന്നു ഇറങ്ങി വരുന്നു. എന്നിട്ട് ചിരിച്ചു കൊണ്ടു ഇത്ര മാത്രം പറഞ്ഞു..
"നല്ല സ്ട്രോങ്ങ്‌ ചായ !!"
(അവസാനിപ്പിച്ചു )
Hello world!
2 years ago
